Er gaan steeds meer mensen uit vaste dienst. Dat is een trend die we al langere tijd zien in de Zorg. Daarmee ebt expertise en stabiliteit ook weg. Dat gaat hand in hand. Zorgverlening is een intensief vak en kost veel energie. Door het wegvallen van vast personeel wordt de zorgverlening minder stabiel en neemt de druk om de resterende zorgverleners toe. Daardoor lukt het vaak niet meer om echt aandacht te schenken aan de cliënt. Iedereen, die graag zorg verleent vanuit z’n hart, zal het met me eens zijn dat de Zorg daardoor achteruitgaat.
Als er niemand meer is om van te leren
Daar waar we er met z’n allen zo hard voor gewerkt hebben om de Zorg te verbeteren. Dat we meer aandacht voor de kwetsbare mensen hebben, wordt nu in sneltreinvaart afgebroken.
De keuze om uit loondienst te gaan, omdat het interessanter of lucratiever lijkt om als zelfstandige Zorgprofessional te werken of omdat de Zorg nu zo leuk niet meer is, zorgt ervoor dat er maar weinig personeel in loondienst blijft werken.
Gelukkig krijgt de Zorg er natuurlijk ook veel nieuwe mensen bij. Denk aan alle leerlingen, die nu van school komen of de medewerkers, die zich omscholen vanuit een andere branche omdat ze denken dat de Zorg meer gevoel van waardering gaat opleveren of omdat ze zich graag nuttig maken en willen helpen. Het probleem is alleen waar en van wie gaan deze nog onervaren zorgmedewerkers de expertise leren? Natuurlijk van wat er op school en vanuit de stage is geleerd, maar we weten het allemaal. Eenmaal op de werkvloer in loondienst ga je pas echt nuttige ervaring opbouwen. Ervaring die niet alleen nuttig maar vooral noodzakelijk is. Ervaring die je nodig hebt om verantwoordelijkheid te nemen en die zorg te kunnen bieden die een cliënt nodig heeft. Maar als er niemand meer is, die jou daarbij helpt, als er niemand meer is om van te leren, wat dan?
Te veel stress nekt zorgmedewerkers
Als we nu niet werken aan een omwenteling, zullen de problemen in de toekomst nog groter worden. Er zullen meer zzp’ers in de Zorg komen en nog meer medewerkers uit vaste dienst gaan. Met als gevolg dat de zorg voortaan ingevuld wordt door veel wisselende zorgverleners, er geen vast baken meer is voor de cliënt, waardoor de Zorg alleen maar verder achteruitgaat.
Zeg nou zelf. Als jij een van de weinigen bent met een vaste positie in de Zorg en het gevoel hebt dat jij alle verantwoordelijkheid op je moet nemen, alle taken moet doen en ook nog betrokken wilt zijn bij al jouw cliënten! Dan is de uitdaging zelfs voor jou toch te groot! Je kunt zo’n uitdagende taak niet in je eentje doen. Niemand is opgewassen tegen zoveel verantwoordelijkheid en stress. En niemand heeft er iets aan als je thuis komt te zitten door een burn-out. Ziekte en vertrek is aan de orde van de dag in de Zorg en dat gaan we naar mijn mening helaas in de toekomst nog meer zien.
Denken in oplossingen; samen
Samen zullen we hier wat mee moeten gaan doen. We zullen met zijn allen een ontwikkeling door moeten maken, waardoor we anders gaan denken. De groep zzp’ers zal voorlopig nog toenemen. Ook al willen we dat niet, we zullen er mee moeten leven. Het kan niet anders. Er is Zorg nodig.
Als we een ander resultaat willen zien, zullen we eerst anders moeten denken en op een andere manier moeten samenwerken. Blijven praten over de hoge kosten van zzp’ers helpt niet bij het zoeken van een oplossing. We moeten praten over hoe we samen de Zorg weer leuk, betrouwbaar en menselijk kunnen maken.
Samen aan tafel gaan zitten en met elkaar gaan brainstormen hoe krijgen we de betrokkenheid terug. Hoe zorgen we dat alle taken gedaan gaan worden zonder dat het team in loondienst daar alleen voor staat. Hoe gaan we zorgen dat ook de zzp’er zich thuis voelt op een locatie, zodat hij één met het team is?
Hoe gaan we om met expertise. Is de zpp’er wel in staat om zich bekwaam te houden en expertise te vergroten. En hoe kunnen we deze zzp’er motiveren om bezig te zijn met zijn of haar eigen ontwikkeling, zodat de zzp-er de ondersteunende ander kan zijn en het zorgpersoneel in loondienst kan ontzorgen.
In mijn beleving zou een keurmerk als de Kiwa of de HKZ een basis kunnen zijn om zzp-ers in de Zorg te motiveren te ondernemen en verantwoordelijkheid te nemen en bezig te zijn met kwaliteit. Ik denk dat er mogelijkheden zijn, die voor alle partijen voordelen kunnen opleveren, waarbij het grootste voordeel ligt bij de kwetsbare mensen. Dus zorgorganisaties, zzp’er en bemiddelingsbureaus laten we de handen in een slaan en laten we samen werken.
Wil jij verder praten bij mij aan tafel? Stuur jouw bericht met een motivatie naar emile@contrazorgbemiddeling.nl.
Emile Daalmeijer
Directeur Contra Zorgbemiddeling, Contra Academy en Contra Groepsvakanties.
