Duizenden kinderen in Nederland kampen met post-covid, maar medicijnen krijgen ze niet

Duizenden Nederlandse kinderen kampen met ernstige post-covid-klachten. Ze liggen grotendeels op bed, zijn duizelig bij het rechtop zitten en raken al uitgeput na een paar minuten buiten. Toch krijgen ze zelden medicatie. Ouders en kinderen voelen zich in de steek gelaten, zeker nu buitenlandse artsen wél behandelen en daar eerste positieve resultaten melden. Dit meldt Het Parool.

Sinds februari kunnen kinderen terecht bij expertisecentra in de umc’s van Amsterdam, Utrecht en Maastricht. Artsen onderzoeken daar systematisch wat post-covid (voorheen long covid) met jonge patiënten doet. Ouders kregen hoop op behandeling, maar velen gaan nog steeds zonder hulp naar huis. “Dan is de diagnose duidelijk en heb je medicijnen nodig. Maar die geven ze niet”, zegt een moeder.

Verlichting bij ruim de helft

In Italië werkt kinderarts Danilo Buonsenso met medicatie die in 50 tot 70 procent van de gevallen verlichting geeft. Kinderen kunnen weer naar buiten en zelfs naar school. Hij noemt het ‘paradoxaal’ dat artsen patiënten met vergelijkbare klachten vóór corona wel behandelden. Lucia (17) begrijpt de Nederlandse afweging niet. “De risicoafweging van artsen is zo anders dan die van ons.” Medicijnen die in het buitenland worden voorgeschreven, geven namelijk 1 procent kans op een hersenbloeding. Als je op je hoofd valt.

Veiligheid en effectiviteit

De Nederlandse centra stellen dat medicijnen pas worden ingezet als er voldoende aanwijzingen zijn voor veiligheid en effectiviteit. Ook willen zij kinderen beschermen tegen onbekende bijwerkingen op lange termijn. Onder de 12 jaar geven ze helemaal geen medicatie. Kinderartsen stellen desondanks dat ze op de goede weg zijn, maar dat dit niet betekent dat iedereen direct hulp kan krijgen. Dat dat pijnlijk is begrijpen ze, maar ze hopen vooral op de lange termijn op toekomstbestendige zorg die solide is.

Protocol

Uiteindelijk betekent dit dat kinderen die over 10 jaar long covid hebben, baat hebben bij het huidige onderzoek. Maar de patiënten die nu bedlegerig zijn moeten simpelweg afwachten geduld hebben met artsen die alles volgens protocol willen doen, zonder risico’s te nemen. “Maar ik heb nog nooit zo’n pijn gevoeld als deze. Het is alsof elke cel, heel heel veel pijn doet”, zegt Lucia. Zij denkt dan ook dat als arts maar een fractie hiervan zouden meemaken, ze er heel anders zouden instaan.