Ik was die dag in Utrecht op de Zorgtotaal en de Zorg & ICT beurs. Samen met ‘Sprekende Mantelzorger’ Cora Postema, liep ik over de beursvloer. We vielen letterlijk van de ene verbazing in de andere. De marktwerking in de zorg was duidelijk voelbaar: innovatie van voedseltechnologie, hulpmiddelen tot handige e-healthtoepassingen. Steeds vroegen we ons af: wat heeft de burger aan dit product? Eerder deze week schreef Cora al over de vele elektronische patiëntenregistratiesystemen die ze op de beurs tegenkwam.

Terwijl ik daar liep keek ik steeds minder naar de stands en steeds meer naar de bezoekers van de beurs. Het viel me op dat er een kleurrijk palet aan jongeren over de beurs liep. Ze liepen in groepjes, overduidelijk studenten met een opdrachtformulier in de hand. Op een bankje plofte een groepje meiden neer en men besprak giebelend ‘die leuke jongen in pak’ verder op. In de trein naar huis sprak ik met een student. Ze vertelde dat ze in de zorg wil werken, daarom wil ze zo veel mogelijk op de hoogte zijn van de nieuwste ontwikkelingen. Ik vroeg haar waarom? Ze antwoordde: ‘Waar ik nu stage loop wil ik nieuwe dingen inbrengen. De medewerkers zijn blij met me want ze hebben er zelf geen tijd voor. Ze zijn druk bezig de dag draaiende te houden. Als stagiaire kan ik dit wel doen.’

Verkiezingsprogramma en jongeren
 De woorden van deze student bleven een paar dagen in mijn gedachten hangen. Een maand geleden gaf ik een workshop aan een groep eerstejaars studenten Sociaal Pedagogische Hulpverlening. Allemaal jonge mensen met een ideaal, met de wil en motivatie om in de zorg te gaan werken. Tegelijkertijd maken ze zich ook zorgen hoe ze aan een baan komen na het afstuderen. Ik deel deze zorg.

De verschillende partijen zijn op het moment van schrijven bezig met het vormen van een nieuw kabinet. Ik lees de verschillende verkiezingsprogramma’s er nog eens op na. Ja, er wordt door de verschillende partijen ingezet op meer werkervaringsplekken voor jongeren. Ook lees ik vernieuwende ideeën om de bureaucratie in de zorg tegen te gaan of hoe het leven van de mantelzorger behapbaar te maken. In de verkiezingsprogramma’s mis ik echter een link. Hoe wordt de zorg als sector aantrekkelijker gemaakt voor jongeren en vertaalt zich dit in banenperspectief? Het is niet alleen aan de politiek om de nieuwe generatie werkers in de zorg voor een langere periode te binden. De praktijk mag zeker meebewegen door de jonge generatie te koppelen aan ervaren werkers in de zorg. Zo kan men over en weer leren van elkaar. Net zoals die enthousiaste student mij dat in de trein vertelde. 

© Nationale Zorggids / Anni Tüski