De stemmingsstoornis is een afstemmingsstoornis, en wel op een heel elementair niveau. Dat stelt filosoof Bert van den Bergh in zijn proefschrift over de ‘depressie-epidemie’. In zijn duiding van de ‘depressieve stoornis’ treedt deze niet zozeer naar voren als extreme somberheid of geremdheid maar veeleer als existentieel isolement. Vrijdag 6 april verdedigt hij zijn proefschrift aan Erasmus Universiteit Rotterdam. Dat meldt Erasmus Universiteit.
Bert van den Bergh plaatst in zijn onderzoek 'De gestolen stoornis. Een cultuurfilosofische duiding van de ‘depressie-epidemie’' de individuele pathologie van de depressieve stoornis in haar cultuurfilosofische context. De zogenaamde ‘depressie-epidemie’ getuigt volgens Van den Bergh van het problematische karakter van de laatmoderne subjectiviteit. Zijn onderzoek werd ondersteund door de NWO met de Promotiebeurs voor Leraren.
Vanuit het fenomenologisch-hermeneutische perspectief zoomt Van den Bergh in op depressie als individuele ervaring. De stemmingsstoornis is een afstemmingsstoornis. Het feit dat deze primaire afstemming bij velen herhaaldelijk en gedurig verstoord is, heeft alles van doen met de aard van de laatmoderne westerse cultuur en de eisen die deze cultuur aan het individu stelt, of beter gezegd, het type subjectiviteit waar deze het individu toe beweegt. De individuele pathologie is evenzeer een sociale pathologie en vraagt erom in haar cultuurfilosofische context te worden geplaatst.
Dat is waartoe dit proefschrift een uitvoerige poging onderneemt. Deze herduiding van depressie als 'afstemmingsstoornis' leidt vervolgens tot een bezinning op de mogelijkheden tot herstemming. Waar moeten we die mogelijkheden zoeken? Waar dienen ze zich aan? De vraag kortom waarmee dit proefschrift ons confronteert is wat ons te doen staat om de grootscheepse en grondige ontstemdheid te helpen keren.
Door: Redactie Nationale Zorggids
