Meisjesbesnijdenis in Nederland verboden, maar nazorgspreekuur blijft hard nodig

Volgens de GGD in Amsterdam zijn ongeveer 20.000 meisjes en vrouwen digitaal verminkt. En vierduizend meisjes in de stad dreigen hetzelfde lot te ondergaan. Vrouwelijke genitale verminking is   niet toegestaan in ons land. Desondanks heeft het OLVG een speciaal nazorgspreekuur in het leven moeten roepen, om meisjes en vrouwen de benodigde nazorg te kunnen bieden. Dit meldt het Parool.

Wekelijks houden GGD-verpleegkundige Petra Wisse en gynaecologen Meike Berghuis en Yadira Roggeveen een spreekuur voor meisjes en vrouwen met klachten na genitale verminking. De meeste vrouwen hebben buikpijnklachten. Of tenminste, daar lijkt het op het eerste gezicht op. Naarmate het gesprek vordert, blijken vrouwen traumatische herinneringen te hebben aan hun besnijdenis. Zeker als die na hun derde levensjaar is gebeurt, want dan hebben ze er nog weleens een actieve herinnering aan. Hun moeders, zussen of buurvrouwen zijn vaak degenen die het ritueel initiëren.

Onbekenden houden armen en benen vast

Zij creëren een bepaald vertrouwen, mar daarna moeten de meisjes naar een kamer waar iemand zit die ze niet kennen en nog allerlei andere vrouwen die de slachtoffers aan hun armen en benen vastgrijpen. Vervolgens snijdt iemand onverdoofd de clitoris eraf, en wordt in sommige gevallen de vagina ook dichtgenaaid. Dagenlang zijn de benen van de meisjes vastgebonden om ze bij elkaar te houden.

Trauma’s en herbelevingen

Dus nee, alleen buikpijn hebben ze vaak niet. Er zijn trauma’s, herbelevingen en nachtmerries, maar ook andere fysieke klachten als menstruatiepijn en pijn tijdens de seks. In Amsterdam gaat het vermoedelijk om zo’n 20.000 vrouwen die besneden zijn. Zij komen met name uit landen als Soedan, Nigeria, Eritrea, Egypte, Irak, Ethiopië, Ghana en Somalië. Bij ongeveer zevenduizend slachtoffers is niet alleen de clitoris weggesneden, maar zijn ook de schaamlippen weggehaald en is hun vagina dichtgenaaid.

Verklaring tegen meisjesbesnijdenis

Lang niet alle vrouwen met genitale verminking komen naar het spreekuur van het OLVG. Belangrijke factoren om geen hulp te vragen zijn, wantrouwen en schaamte. De GGD, Pharos en Federatie Somalische Associatie in Nederland geven voorlichting en willen genitale verminking en het spreekuur bespreekbaar maken. Ouder- en Kindteams in Amsterdam delen aan mensen die uit de eerder genoemde landen komen een Verklaring tegen meisjesbesnijdenis uit, waarin duidelijk is aangegeven dat vrouwenbesnijdenis niet is toegestaan in Nederland. Hierdoor kunnen hierdoor gesterkt worden, om hun dochter dit niet te laten ondergaan.

Verpleegkundige Petra Wisse stelt dat vooral heel belangrijk is dat mannen bij het emancipatieproces worden betrokken. “Jongens krijgen vanuit huis uit de boodschap om een besneden meisje te zoeken. Maar vaders hebben een rol om hun zonen hierin op te voeden. Als zij uitleggen dat het oké is als een vrouw niet besneden is, dan zal er minder noodzaak worden gevoeld om meisjes te besnijden”, verwacht ze.