Dettmeijer heeft in kaart gebracht hoe vaak seksueel geweld tegen kinderen in Nederland voorkomt en in welke vormen. Dan gaat het zowel om aanranding als verkrachting als vormen waarbij daders de kinderen niet aanraken, zoals misbruik via de webcam of het bezit van kinderporno.

Uit het onderzoek blijkt dat een op de drie kinderen ooit een vorm van seksueel geweld heeft meegemaakt. Meisjes worden daarbij vaker slachtoffer dan jongens: 41 procent tegenover 23 procent. Verder lopen kinderen van 16 en 17 jaar meer risico dan jongere kinderen. Ook kinderen met een beperking of afkomstig uit gezinnen waarin verslaving of criminaliteit voorkomen of uit eenoudergezinnen lopen een verhoogd risico.

Hoe groot de groep daders is is onbekend. Wel is duidelijk dat ze vrijwel altijd een man zijn. Maar niet elke verdachte is pedofiel: twintig procent heeft een seksuele voorkeur voor kinderen. Daarnaast is een kwart van de verdachten zelf ook minderjarig. De helft is niet eerder in beeld geweest bij justitie. In driekwart van de gevallen gaat het om een bekende van het kind, bij twintig procent betreft het een familielid. Een groeiend deel is ook actief op internet.

Dettmeijer wil af van vooroordelen als het om de daders gaat. "Als we vasthouden aan een stereotiep daderprofiel, van de pedofiele zwemleraar, of de vieze man in de bosjes, dan missen we wat er in werkelijkheid gebeurt", schrijft zij. "Dan willen we niet geloven dat die aardige huisvader met een goede baan zijn dochter misbruikt, dan wordt de kinderpornografie downloadende tandarts, advocaat of bankdirecteur niet of nauwelijks gestraft omdat hij zo veel te verliezen heeft. En dat moet anders."

Dettmeijer vindt dat te weinig slachtoffers in de hulpverlening terechtkomen, al weten zij de weg naar het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling steeds beter te vinden. Ook is het moeilijk hen te herkennen. Veel slachtoffers doen er jaren het zwijgen toe en daarnaast zijn de drempels te hoog om een vermoeden van seksueel geweld te melden. Die moeten omlaag. Ook is van belang dat misbruik beter wordt herkend.

Een melding bij de politie leidt in drie op de tien zaken tot een aangifte. Volgens de rapporteur kan een reden daarvoor zijn dat de politie te veel nadruk legt op de nadelen van het doen van aangifte. Zij wil dat de politie meer meldingen onderzoekt. Ook moet er meer aandacht komen voor het voorkomen van seksueel geweld. De 'diversiteit van het fenomeen' komt daarbij nu nog te weinig aan bod. Ook ligt de nadruk te veel op het weerbaar maken van de slachtoffers en te weinig op de daders.