De onderzoekers van de University of Utah baseren hun conclusie op twee gezondheidsstudies die in de Verenigde Staten zijn uitgevoerd. Daarbij bekeken de onderzoekers de gegevens van ongeveer 500.000 huishoudens. 110.000 kinderen van tussen de vier en zeventien jaar uit deze huishoudens was gediagnosticeerd met ADHD.  De diagnosegegevens werden vergeleken met de gemiddelde hoogte van de woonplaats. Hieruit blijkt dat in de staat Utah, die gemiddeld 1850 meter boven zeeniveau ligt, ongeveer vijftig procent minder mensen gediagnosticeerd zijn met ADHD dan in de staten die op zeeniveau liggen. Het aantal gediagnosticeerde mensen in het op 1300 meter liggende Salt Lake City was bijvoorbeeld 38 procent lager dan in Utah. De onderzoekers concluderen dat elke meter dat de hoogte toeneemt, de kans op de diagnose ADHD met 0,003 procent verkleint. 

 

Hypobare hypoxie is een conditie waarbij het lichaamsweefsel niet genoeg zuurstof krijgt. Wanneer hypobare hypoxie optreedt maakt het lichaam meer van het hormoon dopamine aan. De onderzoekers denken dat dit een mogelijke verklaring is voor de afname in ADHD-diagnoses op grotere hoogte. Uit eerder onderzoeken blijkt namelijk dat ADHD samenhangt met een laag dopamineniveau in het lichaam. Volgens de onderzoekers kan het dus best zijn dat wanneer de hoeveelheid dopamine in het lichaam toeneemt, de kans op het ontwikkelen van ADHD verkleint. Desondanks stellen ze ook dat de verschillen in het aantal diagnoses een gevolg kunnen zijn van regionale verschillen in het diagnosticeren van ADHD. 

 

Onderzoeker Douglas G. Kondo: "Onze eerdere onderzoeken lieten zien dat hypobare hypoxie een stressor is voor stemmingsstoornissen en suïcide, maar deze studie toont juist een mogelijk beschermend effect van hoogte voor ADHD."