Uit onderzoek van de Britse National Autistic Society blijkt de autisme lastig te herkennen is bij vrouwen. Zij krijgen vaak pas een late diagnose, terwijl het bij mannen veelal op jonge leeftijd wordt vastgesteld. Zo kwam de diagnose bij de Nederlandse Chantal van Wingaarden pas op haar 27e, nadat ze jarenlang bij psychologen en psychiaters liep. Dat meldt RTL Nieuws.
Rond haar puberteit kampte Chantal met depressieve klachten, waardoor ze in therapie ging. Professionals in de ggz vertelden haar eerst dat ze een depressieve stoornis had, later gepaard met een eetstoornis. Ze begon aan zelfverwonding, werd opgenomen in een psychotherapeutisch centrum en deed een poging tot zelfmoord. Ook toen ze op de gesloten afdeling belandde, hielp de behandeling niet. Dit leidde ertoe dat ze stopte met therapie.
Jarenlang ondervond Chantal problemen in haar dagelijks leven. Ze had moeite om sociale contacten te leggen en onderhouden en kon zich niet goed aanpassen aan andere situaties. Toen ze op haar 27e opnieuw nar de psychiater ging werd voor het eerst autisme geopperd. Uiteindelijk is zij door deze psychiater gediagnosticeerd met PDD-NOS. “Ik weet nu dat ik niet te veel over mijn grenzen heen moet gaan, niet te veel moet proberen om aan de eisen van de buitenwereld te voldoen. En ik kan het makkelijker accepteren als dingen soms wat moeilijker lopen”, zegt Chantal over haar stoornis.
Volgens VU-onderzoeker Sander Begeer is het moeilijk te zeggen of er echt minder vrouwen met autisme zijn dan mannen. De meeste onderzoeken tot nu toe hebben kunnen concluderen dat é’n op de vijf mensen met autisme een vrouw is. Autisme kan genetisch bepaald zijn, waardoor er minder vrouwen met autisme zijn, maar het kan ook een geheel andere reden zijn. Hij speculeert dat de symptomen bij vrouwen anders zijn, waardoor autisme eventueel moeilijker herkend wordt. Of het is het vermogen tot aanpassen van de vrouw, wat veel stress kan opleveren en alleen maar tot meer problemen leidt.
Door: Redactie Nationale Zorggids
" Of het is het vermogen tot aanpassen van de vrouw, ..." Ja, misschien is het wel de onderdanige vrouwelijke natuur... Welkom in het jaar 1910. herespijzeamen.
Vaak is een persoon in een levensfase in onbelans dit hoeft geen aandoening te zijn en medicatie is daarbij overbodig maar dit heeft voor iemand wel verstrekkende gevolgen voor de rest van zijn leven.
Als het niet te herkennen is dan is het er ook niet. De ggz wil iedereen aan een diagnose helpen en patient noemen. Laten we toch heel snel ophouden met deze stomme onzin ! Depressies,eetstoornissen en zelfmoordpogingen hebben helemaal niets te maken met autisme.
En dan is het eindelijk herkend, wordt het weer vaak niet érkend en blijft de meerderheid in de hulpverlening (onbewust) reageren op wat men aan de buitenkant ziet; zelfbeschadiging bijvoorbeeld. En dan word je toch weer bejegend als zijnde borderliner, hetgeen absoluut funest is.