Zij vergeleken wetten, beleid en aanpak van kindermishandeling en -verwaarlozing. Ze bestudeerden vierhonderd dossiers per land en ondervroegen professionals, kinderen en ouders die te maken hebben gehad met onderzoek naar meldingen van kindermishandeling.

Hoogleraar Orthopedagogiek Hans Grietens van de Rijksuniversiteit Groningen leidde het onderzoek. Ons systeem is volgens hem ‘best ingewikkeld’. “Je hebt de landelijke Raad voor de Kinderbescherming en het regionaal georganiseerde meldpunt Veilig Thuis, die een verschillende manier van werken hebben. Dat is allemaal moeilijk aan een Duitser uit te leggen.”

Minder contact

Verder is er in Nederland minder contact met de betrokken kinderen dan de Nederlandse wet voorschrijft en dan professionals denken. Grietens: “Je moet voorkomen dat een kind zijn verhaal al te vaak moet doen, maar het is niet zo mooi dat hulpverleners en kinderrechters in Nederland soms helemaal niet met het kind praten.” In Engeland en Duitsland voelen kinderen zich meer gezien. Verder kan het in Nederland lang onduidelijk blijven of een kind thuis blijft wonen of niet.

In Nederland worden minder kinderen uit huis geplaatst dan in Duitsland. Grietens: "Er ligt nadruk op family life en we investeren in Nederland veel in het begeleiden van gezinnen met pedagogische programma's."

Seksueel misbruik

Seksueel misbruik wordt in Nederland minder vaak gemeld dan in Engeland en Duitsland, terwijl niets erop wijst dat het minder vaak voorkomt. Grietens: “De Raad voor de Kinderbescherming is van die uitkomst geschrokken en kan er nu mee aan de slag.”

Door: Nationale Zorggids