Achterhoekse ouderenzorg vernieuwd: samenwerking en zelfredzaamheid centraal
De ouderenzorg in de Achterhoek ondergaat de komende vijf jaar ingrijpende veranderingen. Door dubbele vergrijzing en een afnemend aantal zorgprofessionals slaan gemeenten, zorgorganisaties en welzijnspartijen de handen ineen om tot duurzame oplossingen te komen. De kern van het nieuwe beleid draait om regionale samenwerking, collectieve zorgvormen en versterking van de zelfredzaamheid van ouderen.
Zorgbuurten als nieuwe standaard
In grotere dorpen en steden verrijzen zogeheten zorgbuurten: woonwijken die specifiek zijn ingericht voor ouderen met en zonder zorgvraag. In hofjes of appartementencomplexen wonen ouderen dicht bij elkaar en worden zorgdiensten lokaal georganiseerd. Door deze bundeling van zorg en wonen kunnen zorgverleners efficiënter werken en is de onderlinge sociale steun groter. De buurten blijven gemengd, met ook plaats voor jongeren en gezinnen, om de leefomgeving zo inclusief mogelijk te houden.
De rol van de buurtverbinder
Elke zorgbuurt krijgt een buurtverbinder als vast aanspreekpunt voor bewoners. Deze functionaris signaleert hulpvragen, legt verbinding met formele en informele zorg en voorkomt dat ouderen verdwalen in het zorgaanbod. Door in gesprek te gaan met inwoners brengt de buurtverbinder behoeften en mantelzorgmogelijkheden in kaart en verwijst indien nodig door naar professionele hulp.
Focus op eigen regie en fysieke fitheid
Onder het nieuwe beleid wordt eerst gekeken naar wat ouderen zelf kunnen of kunnen aanleren. Bij hulpvragen rondom het huishouden krijgen bewoners eerst de mogelijkheid tot fysieke training of het gebruik van hulpmiddelen. Het doel is om de eigen regie zo lang mogelijk te behouden. Deze aanpak geldt breed: voor schoonmaak, mobiliteit en andere dagelijkse taken.
Regionale integratie van thuiszorg
De thuiszorg wordt georganiseerd via integrale wijkteams, waarin vertegenwoordigers van gemeenten, welzijnsinstellingen en zorgorganisaties samenwerken. De nadruk ligt op flexibiliteit: niet langer is de aanbieder van belang, maar de continuïteit van zorg. Deze werkwijze werd al met succes toegepast in de zomermaanden en het buitengebied, en wordt nu regio breed ingevoerd.
Oplossingen voor het platteland
Voor ouderen in afgelegen gebieden blijkt het bieden van thuiszorg steeds moeilijker. Inwoners worden daarom gestimuleerd te verhuizen naar een nabijgelegen zorgbuurt. Waar dat niet mogelijk is, kan een premantelzorgwoning uitkomst bieden, mits mantelzorgers dit praktisch en emotioneel aankunnen.
Meer collectief, minder individueel
De nieuwe koers betekent ook een verandering in het gebruik van hulpmiddelen. In plaats van individuele voorzieningen wordt vaker gekozen voor gedeeld gebruik binnen de zorgbuurten. Zo zijn er bijvoorbeeld gezamenlijke scootmobielen beschikbaar. Wie een eigen voorziening wil, moet daar zelf financieel aan bijdragen. Volgens de samenwerkende partijen is het noodzakelijk om het idee los te laten dat iedere oudere recht heeft op alle zorg en voorzieningen. Alleen zo blijft de zorg in de regio toekomstbestendig.
