Eindeloze vertraging versterking Groningse huizen raakt ouderen onevenredig hard

In Groningen wachten duizenden bewoners nog altijd op de versterking van hun huis. Voor ouderen in het aardbevingsgebied heeft die trage aanpak ingrijpende gevolgen. Sommigen verliezen kostbare jaren, anderen moeten gedwongen hun huis uit. Dit meldt Algemeen Dagblad.

Sinds de zware beving bij Huizinge in 2012 besloot de overheid alle onveilige huizen in het aardbevingsgebied in Groningen te versterken. Maar de operatie stokt en deadlines schuiven op. De Nationaal Coördinator Groningen verwacht de klus pas rond 2031 of 2032 af te ronden. En dat terwijl de deadline hiervoor eerst op 2028 stond.

Zelf geld bijleggen

Voor ouderen is dat lang en soms simpelweg te lang. Zo wonen Gerrit (76) en Harmien (72) al zeven jaar met een lekkende schoorsteen. Recentelijk vertelde de overheid ze pas dat hun schoorsteen wordt gerepareerd tijdens de versterking van hun huis in Oosterwijterd, maar het vertrouwen is al verdwenen. “Van ons hoeft het allemaal niet meer. Als we tien jaar jonger waren geweest, waren we naar Denemarken geëmigreerd.” Ook in Oosterwijterd wonen Luut en Janke. Zij moeten zelf geld bijleggen om verdere vertraging te voorkomen. Hoewel onterecht, zien ze geen andere optie.

Acuut uit huis

De 69-jarige Geert uit Westerbroek moest in november acuut zijn huis verlaten vanwege een gebroken waterleiding. Hij kreeg geen tijd om al zijn spullen mee te nemen en wist alleen zijn laptop, enkele kleren en een oplader te redden. Zijn huis staat op slot en een sleutel van het omheinende hek heeft hij niet. Inmiddels woont Geert op een camping en betaalt daar maandelijks 650 euro aan huur en energie. Hij vreest ervoor dat hij de kosten op een gegeven moment niet meer kan ophoesten, vanwege zijn AOW.

Volgens de Groninger Bodem Beweging komen veel ouderen uit het aardbevingsgebied terecht in tijdelijke woningen, sommigen keren nooit meer terug naar hun oude woning. Ze komen te overlijden of kunnen niet meer voor zichzelf zorgen en moeten naar het verpleeghuis. Merel Jonkheid van de organisatie noemt het een rechtstreeks gevolg van de eindeloze bureaucratie. “En dat is heel verdrietig.”

Geen gemakkelijke overgang

Psycholoog Judith van der Molen onderzocht de impact van de versterkingsoperatie op ouderen. Zij ziet dat velen het ervaren als een heftige situatie, waarbij ze ineens hun hele hebben en houden moeten inpakken en hun oude huis moeten verlaten. Tijdelijke huizen zijn soms een flink stuk moderner, met bijvoorbeeld inductiekookplaten en dat is niet voor iedereen een gemakkelijke overgang. Ouderen beginnen zich ondertussen af te vragen hoeveel tijd ze nog hebben en of ze überhaupt hun huis wel onderhanden willen laten nemen. Helaas is ‘nee’ zeggen niet altijd een optie, zeker als hele huizenrijen tegelijkertijd worden aangepakt.