13 november 2019 om 15:23
< 1 min lezen
Leven na een beroerte
Een verjaardag is meestal een heuglijke gebeurtenis, maar Harry Gerrits uit Musselkanaal heeft een andere ervaring. Op 21 april 2007, de dag dat hij 42 jaar wordt, zakt hij plotseling in elkaar. Dankzij kordaat optreden van zijn oudste zoon is hij luttele minuten later in het naburige Refaja. Harry vindt het aanvankelijk maar overdreven. ‘Breng me maar terug, de ambulance staat er nog. Dan kan ik mijn verjaardag thuis vieren.’
De dienstdoende neuroloog heeft echter slecht nieuws. Harry is getroffen door een beroerte en halfzijdig verlamd. Niet veel later volgen nog drie herseninfarcten, waarna hij met gillende sirenes wordt overgebracht naar het UMCG.
Na een eerste behandeling wacht een lang revalidatietraject in Beatrixoord in Haren. ‘Een leven in een rolstoel was altijd mijn grootste nachtmerrie’, bekent Harry. Dankzij intensieve fysiotherapie en logopedie knokt hij zich terug en een half jaar mag hij weer naar huis. Eind goed, al goed. Of toch niet?
