Een dorp wordt vaak gezien als een plek waar ouderen kunnen rekenen op mantelzorg of andere sociale ondersteuning. Echter blijkt nu dat ouderen in dorpen sneller vereenzamen en verwaarloosd raken, zo staat in het tijdschrift Geron. Dat meldt Skipr.
“Dorpen vergrijzen en steeds meer Nederlandse dorpen hebben te maken met bevolkingsdaling. In krimpende dorpen is de vergrijzing nog sterker. Omdat ouderen tegenwoordig langer thuis blijven wonen (ageing in place) zal het aandeel ouderen juist in kleine dorpen sterk toenemen.” De bevolkingsdaling komt met name voort uit het feit dat jongere bewoners van dorpen veelal naar de grotere steden in de buurt verhuizen.
Er wonen gemiddeld zo’n 8 tot 10 procent meer hoogbejaarden in kleine gemeenten dan op landelijk niveau. Deze ouderen in de kleine gemeenten hebben zorg en ondersteuning nodig, maar de mogelijkheden hiertoe vanuit de sociale omgeving nemen af. Bovendien neemt het aantal voorzieningen in dorpen af, waardoor mensen verder moeten reizen om halen wat ze nodig hebben. Iets wat ouderen niet altijd meer kunnen.
De auteurs van het artikel in Geron pleiten voor zogenoemde vergrijzingbestendigheid op het platteland. Dat houdt in dat er samenwerkingen nodig zijn tussen inwoners en organisaties en soms zelfs de overheid. “Of het nu iemand van de gemeente is, een welzijnsorganisaties of iemand vanuit het eigen netwerk, de inmenging van een derde kan helpen de sociale barrières te beslechten tussen degene die hulp nodig heeft en degene die best wil helpen”, zegt SCP-onderzoeker Lotte Vermeij in het artikel.
Door: Redactie Nationale Zorggids
