Ik ben nog steeds geprikkeld door deze avond! Heeft zeker stof tot nadenken gegeven.

Het valt niet altijd mee om iedere dag achter het vaak moeilijke gedrag van mensen te kijken. Toch moet het volgens mij iedere dag weer de uitdaging zijn om met een frisse blik en met oprechte verwondering naar mensen te kijken. Steeds opnieuw. Dat is voor mij goede zorg.

Een prachtige lezing van Eline en dito discussies na afloop. Ook de noodzaak om niet alleen naar een stoornis of handicap te kijken, maar vooral ook naar het gezonde deel waar je iemand prima op kunt aanspreken, werd mij nog eens duidelijk. Dit, in combinatie met oprechte belangstelling en nieuwsgierigheid voor de persoon die je tegenover je hebt, schept een goed, prettig en professioneel uitgangspunt om een samenwerkingsrelatie met de ander aan te gaan. Garanties heb je nooit, maar een goede kans van slagen heeft dit zeker!

Volgens mij begreep Hippocrates (400 B.C.) het al: "It's far more important to know what person the disease has than what disease the person has." Wat een deskundig en o zo terecht pleidooi van Eline. Volgens mij valt of staat hulpverlening aan mensen met een persoonlijkheidsstoornis bij een flinke dosis oprechte en welgemeende nieuwsgierigheid naar het ontstaan van gedrag.

Een prikkelende avond waarin ik werd uitgedaagd om kritisch te onderzoeken hoe ik naar patienten kijk, en dan vooral naar de persoon achter de patient. Eline Muller's duidelijke passie voor het onderwerp werkte aanstekelijk. Al met al een stimulerende (en uitermate gezellige) avond. Ik ben van Astare niet anders gewend!

De uitdrukking ‘gekweld worden door…’ heeft, terugkijkend op deze avond en kijkend naar de stelling hierboven, voor mij een extra dimensie gekregen. Kwel is grondwater dat onder druk omhoog komt. In dit kwel zie ik de metafoor met het ‘probleemgedrag’ van de cliënt. Het is een uitingsvorm van iets wat onder de zichtbare vlakte stroomt, duwt en trekt. Zoals de ondergrondse waterstromen dat doen die omhoog komen. De cliënt die automutileert, die een overmatig beroep doet op de aanwezigheid of juist niet van de ander, al het gedrag waar menigeen op het eerste gezicht tegen zal ageren is het kwel. De kunst is om te willen ontdekken met de cliënt wat dit veroorzaakt, waar zijn kwel vandaan komt. Het begrijpen van de aanwezigheid van ondergrondse stromen en het samen willen ontdekken hiervan maakt dat je meer ziet dan alleen probleemgedrag of een stoornis. Het stelt de cliënt in staat om zijn/haar eigen waterstromen in kaart te brengen en mogelijk zo te kanaliseren dat het meer beheersbaar wordt.

Ik denk dat elk model/indeling een versimpeling is van de werkelijkheid. Ook al is zo'n indeling, in dit geval die van persoonlijkheidsstoornissen, handig en biedt het handvatten. Voor mij is de waardevolle toevoeging van deze avond is dat er naast gedrag juist ook aandacht is voor de achtergronden van dit gedrag en er gekeken werd naar de vraag: Wie ben ik in de ogen van de ander? Waardoor je het gedrag in een ander licht kan zien en tevens een duidelijke richtlijn geeft voor je eigen interventies. Dank daarvoor.

Het was een erg leerzame avond! Ik vond de lezing van Eline Muller erg interessant en heeft me goede handvatten gegeven die ik kan gaan gebruiken in de praktijk. Bedankt!

Het was een interessante avond. Mooi hoe mevrouw Muller bijvoorbeeld vertelt dat ze samen met patiënten probeert te kijken naar waar bepaald gedrag vandaan komt in plaats van patiënten te verbieden zich op een destructieve manier te gedragen. Mij lijkt dit één van de vele belangrijke stappen om meer te kijken naar de persoon dan naar het label.

Het was een fijne avond gisteravond. De lezing van Eline is goed bevallen. Mensen zijn meer dan hun problemen en vallen niet samen met een stoornis. Hoe kun je dat als zorgprofessional scherp blijven zien? De focus van de avond was idd dat je als professional bewust moet blijven dat je met mensen te maken hebt. En een mens is meer dan zijn stoornis. Wat ik ook belangrijk vond was de nieuwe wijze van benadering, die is wat menselijker en minder affectief neutraal. Emoties worden niet meer gezien als een bodemloze put waar je in kan vallen maar krijgen meer en meer een plek in de benadering en bejegening. De professional van vandaag is niet bang om met emoties te spelen, sterker nog, hij zoekt ze op (de boodschap achter de boodschap) en geef ze het een plek (door ze te benoemen en in te kaderen). Door deze herkenning van de emoties laat de professional zien dat hij bereid is de client als mens te benaderen, en dat is zeer waardevol als je wil werken met mensen met een verstoorde zelfbeeld en een verstoorde beeld van de ander. Het feit dat je überhaupt als mens door de zorgprofessional wordt gezien, wij staan er niet zo bij stil misschien, maar dat is niet vanzelfsprekend. De valkuil ligt in het zien van de client, in het zien van de stoornis en te vergeten dat achter de stoornis een mens is, die ook behoefte heeft om te huilen, te lachen, boos en verdrietig te zijn. En dat mag!