Normal_korrelatie

In de eerste vier maanden van 2016 steeg het aantal hulpvragen aan Korrelatie over huiselijk geweld met 41 procent ten opzichte van 2015. Korrelatie vindt dit een zorgelijke ontwikkeling. De hulpverleners horen vaak dat mensen niet weten waar ze huiselijk geweld kunnen melden. Wat ook opvalt is dat nu meer mensen anoniem willen bellen over een kind in hun omgeving waar ze zich zorgen over maken. Dat meldt Korrelatie.

De meeste hulpvragen (48 procent) gingen over de mishandeling van kinderen, gevolgd door de mishandeling van een partner (46 procent). 6 procent van de hulpvragen ging over ouderenmishandeling. In het Manifest Huiselijk Geweld Te Lijf, gepubliceerd in april 2016, stond dat de cijfers van huiselijk geweld niet dalen, ondanks dat er meer aandacht voor is.

Bellen, chatten of mailen met Korrelatie is anoniem, wat het zoeken naar hulp laagdrempeliger maakt. Jean-Pierre van de Ven, als psycholoog verbonden aan Korrelatie: “Helaas durven nog steeds veel mensen niet te praten over huiselijk geweld: uit schaamte, uit angst voor nog meer geweld of om andere redenen. Er is nu gelukkig meer aandacht voor vanuit de overheid en door het feit dat meer mensen in de media uitkomen voor hun ervaring met huiselijk geweld. Dit kan een verklaring zijn voor het feit dat meer mensen Korrelatie benaderen over hun persoonlijke situatie. Dat ze er anoniem over kunnen praten en advies krijgen over verdere hulp is voor velen een belangrijke stap naar meer openheid en actie.”

Volgens de Rijksoverheid hebben jaarlijks naar schatting tussen de 200.000 en 230.000 mensen te maken met ernstig of herhaaldelijk huiselijk geweld. Iedere situatie heeft volgens Korrelatie een persoonlijke aanpak nodig. De een heeft te maken met verbaal geweld, de ander met seksueel of ander fysiek geweld, of een combinatie daarvan. Van de Ven: “75 procent van de mensen die contact opnemen met Korrelatie belt over hun eigen situatie, de rest belt over de problemen van hun naasten. Bij huiselijk geweld zou het goed zijn als de omgeving de signalen herkent en op tijd aan de bel trekt bij hulpverlenende instanties. Dit zou een hoop leed schelen.”

©Nationale Zorggids