Normal_ritalin

Het kinderbrein reageert anders op Ritalin dan het brein van een volwassene. Uit een promotieonderzoek van het AMC in Amsterdam blijkt dat in het kinderbrein veranderende hersenactiviteiten langer meetbaar zijn, ook als het kind geen Ritalin meer slikt. Het is daarom van groot belang om voorzichtig om te gaan met medicatie tegen adhd. Dat meldt de Volkskrant.

Neurowetenschapper Anouk Schrantee onderzocht het effect van methylfenidaat, de werkzame stof in Ritalin, op de hersenen. Ze bestudeerde de hersenen van vijftig jongens tussen de tien en twaalf jaar en vijftig mannen tussen de drieëntwintig en veertig jaar. Alle jongens en mannen hadden adhd, maar waren hiervoor nog nooit behandeld.

Vier maanden lang kreeg een helft van de jongens en mannen methylfenidaat en de andere helft een placebo. Een MRI-scan na deze vier maanden moest uitwijzen wat voor veranderingen de hersenen hadden doorgemaakt. Hiervoor vergeleek ze de scan vóór het gebruik van Ritalin met de scan erna. Hoewel Schrantee bij de mannen geen veranderingen in de hersenen zag, was dat bij de jongens anders. Hun hersenen hadden duidelijk een verhoogde doorbloeding.

“Omdat Ritalin binnen een dag door het lichaam wordt afgebroken, wijst deze activiteit op een langdurige verandering in de hersenen”, zegt Schrantee. De gevonden verhoogde doorbloeding vertaalt zich in meer activiteit in het dopaminesysteem in de hersenen. De promovenda kan niet zeggen wat dat precies betekent, daarvoor is meer onderzoek nodig. Het is haar wel duidelijk dat artsen kinderen en volwassenen vaker moeten evalueren op het gebruik van Ritalin en de noodzaak ervan. Ze maakt zich dan ook zorgen over de bevoegdheid van de huisarts om de diagnose adhd te stellen.

Daar sluit hoogleraar kinderpsychiatrie Jan Buitelaar zich bij aan. Een huisarts zou nooit alleen een dergelijke diagnose moeten stellen, maar altijd samen met een kinderarts of psychiater. Het onderzoek van Schrantee, waarbij Buitelaar niet betrokken was, vindt hij goed uitgevoerd. “Het is wel belangrijk om een verschil te maken  tussen een verandering in activiteit of een verandering in de daadwerkelijke hersenstructuur”, benadrukt Buitelaar. Hij zou daarom ook graag zien dat er voorzichtig wordt omgesprongen met het voorschrijven van adhd-medicatie totdat de langetermijneffecten duidelijk zijn. 

Door: Redactie Nationale Zorggids