Normal_bureaucratie_mappen_dossiers_papierwerk

Door de grote administratielasten besluiten jeugdpsychiaters steeds vaker om voortaan alleen nog volwassen patiënten te helpen. Dit blijkt uit onderzoek van belangenvereniging LVVP. Geestelijke gezondheidszorg (ggz) voor kinderen valt onder de gemeente, wat lage vergoedingen hanteert en waarbij het moeilijk onderhandelen is voor de zorgaanbieders. Volwassen-ggz wordt door zorgverzekeraars betaalt en kent minder haken en ogen. Dit meldt Trouw. 

Ongeveer 1.500 leden van de vereniging hebben gereageerd op de enquête van LVVP. Daaruit blijkt dat een aanzienlijk deel (35 procent) al stopte met kind- en jeugdpsychiatrie toen bleek dat deze in 2015 werd overgeheveld naar gemeenten. Nog eens 10 procent stopte na de decentralisatie. Van de psychologen en psychiaters die nu nog jongeren behandelen, overweegt 24 alsnog hiermee te stoppen.

Vooral vrijgevestigde psychologen en psychiaters hebben grote moeite om overeind te blijven in de papierwereld die gepaard gaat met de gemeentelijke regelingen. Zo wordt er vaak een te lage vergoeding betaald, wisselt het per gemeente welke aanbestedingsprocedure er geldt en is er sprake van een hoge administratielast. Dat steeds meer aanbieders de overstap maken naar volwassenen, is slecht nieuws voor het werkveld. Zo is er niet alleen minder keuze voor de patiënt, maar het kan mogelijk ook negatief effect hebben op de al lange wachttijden voor jeugd-ggz.

Psychologen klagen ook dat wijkteams de kinderen niet altijd op tijd doorsturen naar de juiste specialist. “Wijkteams richten zich op het hele gezin, op een werkloze vader en op opvoedhulp”, zegt LVVP directeur Dick Nieuwpoort. “Soms is er sprake van een persoonlijkheidsstoornis bij een kind, dan is gewoon snel een specialist nodig.” Hij zegt dat kinderen regelmatig te laat worden doorverwezen.

Alleen grote ggz-instellingen lijken overeind te blijven staan na de decentralisatie. Dat kleinere aanbieders de overstap maken naar de volwassenen, is volgens Nieuwpoort niet zo gek. De regels, onduidelijke inkoopafspraken en administratieve lasten zorgen voor een te grote belasting. “Voor eenmansbedrijven is dat niet werkbaar.”

Door: Redactie Nationale Zorggids