Normal_eenzaam_depressie_ggz_verdriet

Door bezuinigingen in de zorg komen steeds meer verwarde personen in een sociale huurwoningen terecht terwijl zij beter geholpen zouden kunnen worden in een instelling voor geestelijke gezondheidszorg (ggz). In 2015 had 15 procent van de woningcorporaties huurders die ondersteuning nodig hadden, nu is dat gestegen naar 33 procent. Deze verwarde personen zijn vaak zorgmijders, waardoor zij geen hulpverlening accepteren voor zowel hun gezondheid als schulden en administratie. Verhuurders hebben weinig mogelijkheden om hulp in te schakelen voor deze bewoners. Dit meldt Trouw. 

Het gaat met name om huurders met psychiatrische problemen, een (licht)verstandelijke beperking en analfabeten. Zij zouden ondersteuning moeten krijgen wanneer zij zelfstandig wonen, maar krijgen dat in de meeste gevallen niet of niet voldoende. Hulpverleners en wijkteams die hulp kunnen bieden, worden vaak weggestuurd of zorgvuldig buiten de deur gehouden. Alleen met toestemming van de bewoner kan verdere hulp ingeschakeld worden maar vaak wordt geen toestemming verleend.

Zorgmijders vormen hiermee een relatief nieuw probleem voor hulpverleners en woningcorporaties. Psychische klachten kunnen snel verergeren door gebrek aan behandeling en de financiële problemen stapelen zich zo snel op dat uithuiszetting dreigt. “Het is goed dat we allemaal zo lang mogelijk zelfstandig blijven wonen. Maar ik hoor wekelijks van corporaties dat ze hiermee worstelen”, aldus Marnix Norder, voorzitter van branchevereniging Aedes voor woningcorporaties. Zorgmijders en verwarde personen zorgen bovendien regelmatig voor overlast bij de buren en in 90 procent van de gevallen zijn de woningen ernstig vervuild.

Toch proberen een aantal woningcorporaties zich zo goed mogelijk te ontfermen over de huurders. Het uithuiszetten van een huurder is soms veel duurder dan daadwerkelijk hulp inschakelen. “Een vonnis halen kost 1.000 euro. Dat komt bij de gemiddelde huurschuld van 4.00 euro”, zegt budgetcoach en incassomedewerker Yvonne Pijper over één specifieke huurder. Bovendien zegt zij dat een instabiele huurder uit het huis zetten als laatste redmiddel moet gelden. “Vaak kunnen deze huurders het leven op straat of in zo’n daklozenopvang helemaal niet aan.”

Door: Redactie Nationale Zorggids