Veel ggz-patiënten missen persoonlijk contact bij zorg op afstand

De toename van psychische klachten door de coronacrisis treft ook mensen met de eetstoornis anorexia. Door het vele thuis zitten missen zij structuur en worden ze extra met hun ziekte geconfronteerd. Hoewel de richtlijnen zijn versoepeld en er ook in de ggz weer fysiek patiënten mogen worden gezien, signaleert cliëntenorganisatie MIND dat behandelingen op afstand wel eens de standaard zouden kunnen worden. Zij waarschuwen dat niet iedere patiënt hier blij mee zal zijn. Dit meldt de NOS. 

Anorexiapatiënt Renske Millecam, vrijwilliger bij een verzorgingstehuis, vertelt dat ze het lastig vindt om gemotiveerd te blijven nu ze niet naar haar werk toe kan. Ze krijgt last van dwangmatig gedrag, zoals calorieën tellen en elke dag een bepaalde hoeveelheid moeten bewegen. Door de coronacrisis komt ze nu niet in aanmerking voor een behandeling omdat ze is afgevallen en te weinig weegt.

Persoonlijk contact lastiger met beeldbellen

Hoewel klinieken via beeldbellen behandelingen aanbieden, heeft niet elke anorexia- of andere ggz-patiënt hier behoefte aan. Zij ervaren sowieso al een drempel om over hun gevoelens te praten. Driekwart van de ggz-cliënten mist face-to-face contact, zo bleek gisteren uit onderzoek van MIND en het Trimbos-instituut. Nic Vos de Wael, beleidsadviseur bij MIND, zegt hierover: “Persoonlijk contact draagt ontzettend veel bij aan het vertrouwen. Die vertrouwensbasis in de behandelrelatie is heel belangrijk.”

Vaker zorg op afstand 

Hoewel de richtlijnen sinds twee weken zijn versoepeld en zorgverleners nu ook fysiek weer cliënten mogen zien, heeft MIND het idee dat het in de toekomst meer richting zorg op afstand zal gaan. Zij denken dat cliënten hier niet blij mee zullen zijn. Vos de Wael waarschuwt dat het verstandig is om te kijken hoe er de komende tijd in de ggz opgeschaald kan worden om met face-to-face behandelingen het toenemend aantal mensen met psychische klachten te kunnen helpen.

Door: Nationale Zorggids