De aanpak van huiselijk geweld en kindermishandeling heeft prioriteit voor het huidige kabinet. Seksueel geweld tegen kinderen zien zij als een van de meest ernstige vormen daarvan, waar specifieke aandacht voor moet zijn. Het is volgens Nationaal Rapporteur Herman Bolhaar echter onduidelijk wat tot nu toe wordt gedaan om daar invulling aan te geven. Bovendien vallen seksueel geweld gepleegd door leeftijdsgenoten en online seksueel geweld buiten kindermishandeling, en dus ook grotendeels buiten de beleidsplannen daarvoor.

Gemeenten als aanjager

Niet alleen de landelijke overheid moet volgens de rapporteur aan de slag. Ook op regionaal niveau wil hij seksueel geweld tegen kinderen meer op de kaart zetten. Dat wordt ook van gemeenten gevraagd in het kabinetsprogramma Geweld Hoort Nergens Thuis. In dat programma is speciale aandacht voor seksueel geweld, maar de helft van alle regio’s geeft aan dat ze daar nog niks aan doen.

De juiste hulp

In de slachtoffermonitor brengt de Nationaal Rapporteur tweejaarlijks in beeld hoeveel kinderen hulp krijgen voor seksueel geweld. Maar dat beeld is verre van compleet, stelt Bolhaar. Zo is de registratie van Veilig Thuis bijvoorbeeld nog onvoldoende betrouwbaar om uitspraken te doen over hoeveel kinderen bij hen worden gemeld vanwege seksueel misbruik. Wel is bekend hoeveel kinderen bij de Raad voor de Kinderbescherming in beeld zijn vanwege seksueel geweld. Bij deze kinderen is regelmatig ook sprake van verslaving, een verstandelijke beperking of psychiatrische problemen in het gezin en vaak zijn er al meerdere jeugdhulptrajecten geweest.

Toch bleek dat wanneer de rechter hen onder toezicht stelde zij in 15 procent van de gevallen niet binnen zes maanden jeugdhulp kregen. Daar maakt Bolhaar zich zorgen over: “Bij deze kinderen oordeelt de kinderrechter dat hun veiligheid in gevaar is. Dan moet er snel goede hulp komen, omdat zeker bij seksueel geweld het risico groot is dat ze opnieuw slachtoffer worden.”

Door: Nationale Zorggids