Bij het financieren van de stijgende uitgaven aan ouderenzorg is er een grotere rol weggelegd voor mantelzorg en eigen bijdragen. Dat brengt risico’s met zich mee, vooral voor mensen met lage inkomens en mantelzorgers. Dat blijkt uit onderzoek van Erasmus School of Health Policy & Management gefinancierd en gepubliceerd door Netspar. De laagste inkomens maken het meest gebruik van langdurige zorg en betalen daardoor relatief de hoogste eigen bijdragen. Een groter beroep op mantelzorg heeft consequenties voor mantelzorgers: hun gezondheid gaat erdoor achteruit. Dit meldt Erasmus Universiteit Rotterdam.
Mantelzorgers zijn een belangrijke bron van hulp voor ouderen. Tegelijkertijd ervaren veel mantelzorgers psychische klachten. Met name voor vrouwen geldt dat zij vaker mantelzorg geven en negatieve gezondheidseffecten hebben. Arbeidsmarkteffecten zoals minder uren of helemaal stoppen met werken zijn in Nederland nog niet merkbaar. In landen als Duitsland en Japan waar de collectieve zorg minder omvangrijk is en mantelzorg een grotere rol speelt, zijn die effecten er wel.
De overheid kan aanvullend beleid voeren om specifieke groepen te ontzien en om de spreiding van het geven van en het betalen aan zorg over het leven te verbeteren. Bijvoorbeeld door de pensioenuitkering te flexibiliseren en de bekendheid over deeltijdpensioen te vergroten. Of door het mogelijk te maken het vermogen dat in het huis zit te gebruiken, zonder te moeten verhuizen. Daarnaast zouden overheid en sociale partners aandacht moeten hebben voor het faciliteren van mantelzorg, zonder dat dit leidt tot inkomensverlies of lagere kansen op werk later.
Door: Redactie Nationale Zorggids
