De klager was met te veel alcohol op achter het stuur aangehouden. Aangezien dit al eens eerder was gebeurd, startte het CBR een vorderingsprocedure. In het kader daarvan werd door een arts een rijbewijskeuring bij de klager verricht met als doel te bekijken of hij wel geschikt is om zijn rijbewijs te behouden.

De eerste arts die dit onderzoek verrichtte, had geconcludeerd dat bij de klager nog steeds sprake was van alcoholmisbruik. Daar was de klager het echter niet mee een. Hij vroeg daarom een second opinion aan, waarvoor de in deze zaak aangeklaagde psychiater werd aangesteld. Deze concludeerde dat de klager zich niet meer schuldig maakte aan alcoholmisbruik.

Vervolgens werd de psychiater benaderd door een medisch adviseur van het CBR die hem erop wees dat bepaalde bevindingen in zijn rapport onjuist waren. Volgens de medisch adviseur was de psychiater hierdoor tot een verkeerde conclusie gekomen over het alcoholmisbruik van de klager. Hij verzocht de psychiater om één en ander aan te passen. En dat deed hij  dan ook. Tweemaal. Hierover werd niet overlegd met de klager.

Daarop diende de man in kwestie een klacht in bij het Tuchtcollege. Hij verwijt de psychiater onder meer dat hij zonder overleg met hem te voeren het rapport, tot tweemaal toe, aanpaste op verzoek van het CBR. Ook verwijt hij de psychiater dat hij niet is gewezen op het blokkeringsrecht. Het recht dat degene die is onderzocht heeft om de rapportages niet aan het CBR te verstrekken.

Het college is het geheel eens met de klager en verklaart de klacht gegrond. De psychiater had niet op verzoek van een medisch adviseur van het CBR, en zelfs zonder klager hierover te horen, zijn rapportage mogen aanpassen. Ook had hij de klager op het blokkeringsrecht moeten wijzen. Het college ontzegt de psychiater de bevoegdheid om nog langer deskundigenrapportages op te stellen. Hierop is de psychiater in hoger beroep gegaan. Deze zaak loopt nog. 

Door: Redactie Nationale Zorggids