Van bijna alle Nederlanders ligt lichaamsmateriaal opgeslagen, bijvoorbeeld bij ziekenhuizen of laboratoria. Je kan daarbij denken aan buisjes bloed, verwijderde galstenen of urinemonsters. Uit onderzoek van het Rathenau Instituut blijkt dat dit om miljoenen stukjes lichaamsmateriaal gaat. Op dit moment is het wettelijk niet goed geregeld wat er nou wel en niet met dat lichaamsmateriaal mag gebeuren. Om daar verandering in te brengen en duidelijk te regelen wat wel en niet mag, wordt er gewerkt aan de Wet Zeggenschap Lichaamsmateriaal. Dit meldt Rijksoverheid.
De burger heeft zelf zeggenschap over het lichaamsmateriaal en, materiaal dat afgenomen is, mag niet voor iets anders gebruikt worden dan waarvoor het afgenomen is. Door de zeggenschap wordt de burger beschermt tegen ongewenst gebruik, door wie dan ook. In sommige heel specifieke gevallen is het onmogelijk of onredelijk om per persoon toestemming te vragen. Als dan er ook nog sprake is van een ander groot en algemeen belang, kan een uitzondering nodig zijn. Daarvoor zijn er in het voorstel drie uitzonderingen geformuleerd op de hoofdregels.
Een van die uitzonderingen is het gebruik van lichaamsmateriaal bij strafzaken, waarbij het medisch beroepsgeheim een rol speelt. Daarom zijn de waarborgen die hiervoor gelden ook in samenspraak met artsenfederatie KNMG opgesteld. Zou deze uitzondering niet zijn opgenomen, dan zou opgeslagen lichaamsmateriaal nooit voor de opsporing van een heel ernstig misdrijf gebruikt kunnen worden. In uitzonderlijke zedenzaken of bij moordzaken kan dat onwenselijk zijn. Gebruik van lichaamsmateriaal voor strafrechtelijk doeleinden mag alleen in heel uitzonderlijke gevallen.
Demissionair minister Schippers van Volksgezondheid heeft de Tweede Kamer via een Kamerbrief ingelicht over het wetsvoorstel. Voordat het voorstel in de Tweede Kamer behandeld kan worden, moet de ministerraad het voorstel aanvaarden en zal de afdeling Advisering van de Raad van State advies uitbrengen.
Door: Redactie Nationale Zorggids
