In april was het weer eens raak. De Gelre ziekenhuizen in Zutphen kregen een uitbrander van de IGZ, omdat zij slap reageerden op toestanden op de intensive care-afdeling. De zorg daar was ondermaats en kon niet langer doorgaan voor intensive care – men moest het met het predicaat high care doen. Het zorgniveau van veel patiënten op de afdeling vereiste echter een IC, en geen HC. Maar er werd niet veel gedaan om weer aan het daarvoor benodigde veiligheidsniveau te komen.

De IGZ neemt dat de directie van het ziekenhuis flink kwalijk en dwong af dat de situatie in drie weken flink moest verbeteren – en anders zouden er maatregelen volgen. De directie melde daarop bezig te zijn met een “grondige herijking” van de ziekenzorg. Dat is goed, want zo’n herziening van het lakse veiligheidsbeleid is hard nodig.

Maar maatregelen moeten niet alleen aan de top worden genomen: ook op de werkvloer kunnen concrete stappen worden gezet om de veiligheid te vergroten. Door te werken met alleen de beste hulpmiddelen (zie hier op Monozorg) kunnen patiënten zeker weten dat zij de hoge kwaliteit van zorg krijgen waar ze recht op hebben van hun doctoren. Over die doctoren gesproken: veiligheid in een ziekenhuis is een delicate zaak en kan zelfs door de kleding van zorgpersoneel beïnvloed worden. Vrouwelijke artsen kunnen dus beter geen hoge hakken dragen, maar dames werkschoenen. Hun mannelijke collega’s doen er daarnaast verstandig aan geen baard en snor te laten staan, omdat ze daarmee de hygiëne in een ziekenhuis negatief kunnen beïnvloeden.

Terug naar Zutphen: daar is door tijdig ingrijpen een ramp voorkomen. Maar we moeten niet op onze lauweren rusten, want dit kan ook elders gebeuren. De enige manier om te voorkomen dat zulke situaties niet meer voorkomen is door te beseffen dat veiligheid in de zorg een zeer belangrijk thema is, waaraan iedereen z’n steentje moet bijdragen. Dat geldt voor de overheid en de managers, maar zeker ook voor individuele artsen.