Niet-chirurgische patiënten met een verhoogd risico op trombose kregen, zoals verwacht, vaker antistollingsmiddelen ter preventie van trombose dan patiënten zonder verhoogd risico. Toch wordt er in totaal bij 45 procent van de niet-chirurgische patiënten over- of onderbehandeld. Daarnaast werd er bij de keuze om antistollingsmiddelen toe te dienen niet altijd rekening gehouden met een verhoogd bloedingsrisico.

 

Vier van de vijf patiënten die opgenomen waren voor een operatie kregen antistollingsmiddelen ter preventie van trombose toegediend. Dit was niet altijd in overeenstemming met de richtlijn. De overeenstemming verschilt sterk per soort operatie. Bij chirurgie aan de rug werd slechts bij 25 procent de trombosepreventie toegepast zoals in de richtlijn omschreven, bij orthopedische chirurgie was dit 94 procent. Soms zijn er specifieke redenen om bij een patiënt af te wijken van de richtlijn.

 

Bij patiënten die antistollingsmiddelen gebruiken op het moment dat zij een operatie moeten ondergaan is een richtlijn beschikbaar om het risico op complicaties door antistolling te verminderen. Bij één op de drie patiënten werd deze erichtlijn niet gevolgd. De meeste afwijking werden gezien bij de zogeheten ’overbrugging’. Hierbij wordt enkele dagen voor en na de operatie tijdelijk extra antistolling toegediend. Ook hier kwam over- en onderbehandeling voor.

 

Het blijkt dat richtlijnen beter toegepast worden wanneer deze via het elektronische patiëntendossier gemakkelijker te raadplegen zijn. Ook betere afspraken over de regie bij antistolling binnen en buiten het ziekenhuis kunnen helpen. NIVEL-onderzoekers raden bovendien aan om de rol van het bloedingsrisico in de besluitvorming bij de preventie van trombose nader te onderzoeken, en de implementatie van de richtlijnen te blijven monitoren.