Normal_pexels-edward-jenner-4033152__1_

Een nieuw type behandeling is ontdekt die bacteriële resistentiemechanismen vermijdt en actief is tegen de meest problematische bacteriën, volgens een studie dat onlangs is gepubliceerd in Nature Communications. In de studie beschrijft een internationaal onderzoeksconsortium uit Europa & Noord Amerika hoe de behandeling ‘resistente bacteriën “onschadelijk” maakt, door specifiek de wapens van bacteriën aan te pakken', legt Christopher Jonkergouw uit, een Nederlandse promovendus die de studie de studie leidde samen met Professor Markus Linder aan de Aalto Universiteit in Finland. Dit meldt Arivin Therapeutics.

Het meest recente onderzoek, gepubliceerd in The Lancet uit 2022, toont aan dat antimicrobiële resistentie rechtstreeks verantwoordelijk was voor 1,27 miljoen doden in 2019. Volgens schattingen zou dit aantal tegen 2050 kunnen oplopen tot 10 miljoen doden per jaar. Tegelijkertijd is het aantal nieuwe antibiotica in een klinisch onderzoeksstadium zorgelijk laag volgens de WHO.

Antibiotica

Het probleem van antimicrobiële resistentie is dat dit de bruikbaarheid van onze huidige antibiotica enorm onder druk zet; vroeger was de gemiddelde tijd tot resistentie van een antibiotica tussen 1930 en 1950 ongeveer 13 jaar, voor nieuwe antibiotica is dat teruggelopen tot 1-2 jaar. Bovendien, is “de wetenschap voor nieuwe behandelingen ook een stuk lastiger geworden”, bevestigt Douglas Häggström, van INCATE, een programma die nieuwe behandelingen ontwikkelt tegen resistente bacteriën. “We hebben altijd kunnen rekenen op natuurlijke producten als nieuwe antibiotica, maar we hebben het meeste wat er te vinden is al gevonden, het laaghangend fruit is geplukt”. 

Nieuwe behandeling

Waar deze nieuwe behandeling verschilt van traditionele antibiotica, is dat het niet de bacteriën zelf bestrijdt, maar zich specifiek richt op de bacteriële virulentie. Virulentie omvat alle eigenschappen die bacteriën gebruiken bij het vestigen en verspreiden van een infectie; het bevat zowel defensieve virulentiefactoren (zoals bacteriële biofilms, waarin bacteriën beschermd blijven tegen antibiotica en de eigen immuun afweer), als offensieve virulentiefactoren (zoals de productie van toxinen, gifstoffen, die gebruikt worden om cel-en-weefselschade aan te richten).
 
De behandeling blijkt effectief, ook tegen de meest problematische “superbug” bacteriën die resistent zijn tegen bijna alle gangbare antibiotica. Daarnaast resulteert een langdurige behandeling niet in de opbouw van snelle resistentie in de bacteriën. Alhoewel de behandeling een lange weg te gaan heeft voordat het op de markt komt zijn de eerste resultaten hoopvol. “Resistentie heeft voor een enorme strop gezorgd waartegen de meeste antibiotica niet bewapend zijn. Het ontwapenen van de bacteriën zelf biedt misschien de uitkomst”, aldus Professor Markus Linder. 
 
Door: Nationale Zorggids