Nederland telt een groep van 216.000 mensen die kampen met een ernstige psychische aandoening. Volgens Mulder is uit onderzoek echter gebleken dat nog eens 25 procent van de mensen met een ernstige psychische aandoening niet in beeld is bij de GGZ. Vorig jaar kregen meer dan 23.000 mensen een dwangbehandeling in de GGZ opgelegd. Het aantal opgelegde dwangbehandelingen is daarmee in de afgelopen twaalf jaar gestegen met 63 procent. De oorzaak van de sterke stijging in niet duidelijk. Een opgelegde dwangbehandeling kan betekenen dat iemand in bewaring wordt gesteld, of dat zij een voorwaardelijke machtiging krijgen. Bijvoorbeeld: wanneer iemand belooft een bepaald medicijn te slikken wordt gedwongen opname voorkomen. Daartegenover staat dat er een sterke daling is te zien in het aantal opnamedagen in psychiatrische ziekenhuizen. Volgens Mulder komt dit doordat patiënten dichter op de huid worden gezeten in de thuissituatie en er is een afnemende tolerantie in de maatschappij voor afwijkend gedrag. 

 

Volgens Mulder staat het eigen risico en de bureaucratie de bemoeizorg echter in de weg. Wegnemen van bureaucratische hobbels zal leiden tot meer mogelijkheden voor de GGZ om in crisissituaties snel in te grijpen. Het eigen risico staat hulp ook in de weg. "Met bemoeizorg kun je weigerachtige mensen soms toch helpen. Maar dat werkt niet als je erbij moet vertellen dat hij 375 euro van de kosten van de behandeling wel zelf moet betalen. Dan wordt het echt kansloos."