Mensen die bij de gemeente of zorgverzekeraar aankloppen voor zorg, worden regelmatig van het kastje naar de muur gestuurd. De financiële belangen van beide partijen spelen een rol in het afschuiven van cliënten. Wanneer iemand onder de een bepaalde wet valt, komt het geld daarvoor uit een ander potje, wat in sommige gevallen gunstiger is voor de gemeente. Dit meldt Zorgvisie.
Hoewel het kabinetsbeleid er op is gericht dat ouderen en mensen met een beperking zo lang mogelijk thuis blijven wonen, wordt dat door de verschillende partijen niet altijd goed opgepakt. Zorgverzekeraars en gemeenten sturen iemand al snel door naar het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ), zodat iemand bijvoorbeeld onder de Wet langdurige zorg (Wlz) komt te vallen. Dit komt hun eigen budget te goed, omdat de Wlz uit een ander potje betaald wordt.
Patrick Jansen van onderzoeksbureau HHM onderzocht het fenomeen. “Voor burgers is de overgang naar het Wlz-regime financieel onaantrekkelijk, want daar moeten ze een forse eigen bijdrage betalen.” Volgens Jansen is het daarnaast wenselijk dat zorgverzekeraars, gemeenten en zorgkantoren juist samen meedenken over de juiste zorg voor die persoon. “Nu laten ze zich vooral leiden door hun eigen financiële belangen.”
Jansen deed ook onderzoek naar mensen met een licht verstandelijke beperking. “Die werden van het kastje naar de muur gestuurd.” De groep werd door zorgverzekeraars en gemeenten al snel doorgeschoven naar de Wlz, terwijl uit onderzoek blijkt dat zij het beste onder de gemeente kunnen vallen. Gemeenten krijgen 60 miljoen euro extra voor de zorg van verstandelijk beperkten.
Door: Redactie Nationale Zorggids
