In Nederland er volgens patiënten met vruchtbaarheidsklachten vaak geen tijd voor artsen om goed naar hen te luisteren. Een stel uit Maastricht laat de nieuwssite weten dat ze zich in Duitsland geen nummertje voelden. “In Nederland moeten ze zich heel erg houden aan het protocol en zagen wij bijna bij iedere afspraak een andere dokter.” Ook onderzochten artsen hen nauwelijks en is in Duitsland meer tijd voor onderzoek én gesprek.

Evidence based medicine versus gepersonaliseerde zorg

Cuypers ziet meer stellen die zo denken. Hij denkt dat een protocollaire aanpak effectief is bij een gebroken been, maar niet bij vruchtbaarheidsproblemen. Patiënten die bij hem komen voelen zich soms alsof ze hun leven niet onder controle hebben en weten vaak niet of ze ooit kinderen zullen krijgen. In België en Nederland doen ze ook meer onderzoek naar de oorzaak en factoren die meespelen bij ongewenste kinderloosheid. In Nederland blijft het vaak bij een bloedtest, maar worden de resultaten niet verder geanalyseerd. In onze buurlanden gebeurt dat wel. Cuypers noemt de Nederlandse aanpak ‘evidence based medicine’. “Technieken die wij nu al toepassen zijn vaak pas over vijf tot tien jaar in Nederland beschikbaar.” In Duitsland en België werken zorgprofessionals met meer gepersonaliseerde zorg, naast de standaard protocollen.

Eicelactivitatie niet in Nederland beschikbaar

Een voorbeeld van zorg in Duitsland en België die in Nederland niet beschikbaar is, is eicelactivatie. Soms heeft een eicel meer calcium nodig om geactiveerd te worden en daarom voegen ze aan de eicellen een calcium-oplossing toe tijdens het IVF-bevruchtingsproces. Nederlanders die hiervoor naar een omliggend land gaan moeten wel weten dat deze en andere behandelingen niet onder verzekerde zorg vallen en dat ze hiervoor zelf moeten betalen.

Door: Nationale Zorggids / Johanne Levinsky