Het gaat vooral om jonge en ongetrouwde vrouwen die in de jaren vijftig en zestig zwanger raakten. Destijds rustte er een nog groter taboe op ongewenste zwangerschappen en ouders dwongen hun dochters daarom om het kindje af te staan. Nu nog zijn er jaarlijks zo’n twintig moeders die afstand doen van hun kindje.

“Wij hebben meerdere oproepen gedaan om met afstandsmoeders in contact te komen, maar dat is ontzettend lastig. Er rust nog een enorm taboe op. Er zijn vrouwen die zich na dertig jaar zwijgen bij ons melden. Zij vertellen dat zij al die jaren hun verhaal geheim hebben gehouden en er niet over durfden te praten”, zegt Will van Sebille, voorzitter van stichting De Nederlandse Afstandsmoeder. De stichting is op zoek naar vrouwen die hun verhaal willen delen. 

Stichting Fiom wil dat de overheid actie onderneemt en de adoptiesituatie in de jaren vijftig en zestig gaat onderzoeken. Ook zou er vanuit de overheid een oproep gedaan moeten worden waarin alle moeder die afstand hebben gedaan van hun kindje worden gevraagd zich te melden. Fiom en stichting De Nederlandse Afstandsmoeder willen dat vrouwen de mogelijkheid krijgen om hun verlies te verwerken.

Uit gegevens in handen van stichting De Nederlandse Afstandsmoeder waren niet alleen ouders of andere familieleden verantwoordelijk voor het dwingen tot adoptie, ook instanties bleken het te doen. Van Sebille weet dat instanties daar heel geheimzinnig over deden en er alles aan deden om te voorkomen dat het kindje in handen van de biologische moeder kwam. “De instanties hadden er ook belang bij. Er was toen al een grote vraag naar adoptie”, zegt Van Sebille. De Nederlandse overheid stelt tot nu toe dat er geen sprake was van formele dwang. Maar uit verdiepend onderzoek moet blijken of dat echt zo is. 

Door: Redactie Nationale Zorggids