In 2015 gaf het ministerie van Volksgezondheid aan dat mensen in een vergevorderd stadium van dementie toestemming mogen krijgen voor euthanasie op basis van een wilsverklaring, ook als zij dat niet meer in woord of gebaar kunnen overbrengen. Artsen lijken zich daar tot nu toe niet veel van aan te trekken en zijn alleen bereid tot euthanasie als de patiënt dat expliciet aangeeft. Dat meldt de Volkskrant.
Er zijn de afgelopen twee jaar drie artsen geweest die zich enkel op de schriftelijke wilsverklaring van de ernstig dementerende patiënt hebben gebaseerd. Tot 2015 was er nog veel onduidelijkheid omtrent de regels voor euthanasie. Maar toen het ministerie van Volksgezondheid deze onduidelijkheid weghaalde, veranderde er weinig. Artsen mogen zich van het ministerie volledig richten op een wilsverklaring, mits een patiënt ondraaglijk lijdt, geestelijk of fysiek. Jacob Kohnstamm, voorzitter van de Regionale Toetsingscommissies Euthanasie (RTE) denkt dat daar juist het knelpunt ligt.
“Het uitzichtloos en ondraaglijk lijden is bij deze patiënten vaak niet vast te stellen. Op het moment dat een diep dementerende stil en rustig in een hoekje zit in een verpleeghuis, is dat ondoenlijk”, zegt Kohnstamm. Ook Steven Pleiter van de Levenseindekliniek erkent dit. Het gaat er niet om dat artsen niet willen, maar niet kunnen. Ondraaglijk lijden is bij mensen in een vergevorderd stadium van dementie lastig vast te stellen.
De Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE) vindt het jammer dat de toezegging van het ministerie van Volksgezondheid niets heeft veranderd. Een wilsverklaring betekent bij ernstig dementerenden niets meer. Artsen lijken zich nog steeds vast te houden aan de normen die artsenorganisatie KNMG in 2012 opstelde. Dat terwijl deze normen veel strenger zijn dan de wet. Mensen worden zo gedwongen uit het leven te stappen als ze nog wilsbekwaam zijn, zegt NVVE-directeur Robert Schurink. Hij verwacht dan ook dat families van ernstig dementerenden starten met een proefproces. Door de huidige situatie helpen zij hun familielid met hun doodswens.
“Het is een kwestie van tijd voordat dit gebeurt. Natuurlijk kunnen we ons twijfels bij artsen voorstellen, maar ik weet hoe moeilijk families het hebben met de belofte die ze doen om iemand niet naar het verpleeghuis te laten gaan”, zegt Schurink.
Door: Redactie Nationale Zorggids
