Het percentage slachtoffers van zedenmisdrijven dat aangifte doet is in Nederland behoorlijk laag, namelijk zo’n zestien procent. Bovendien bestaan er aanwijzingen dat de aangiftebereidheid van slachtoffers van zedenmisdrijven de laatste jaren is afgenomen.

Voormalig minister Van der Steur van Veiligheid en Justitie vond het van belang om mogelijke drempels om aangifte te doen, te verlagen. In opdracht van het ministerie voerde Regioplan daarom een verkennend onderzoek uit naar de factoren en overwegingen die een rol spelen bij volwassen slachtoffers van zedenmisdrijven om het delict wel of niet te melden bij de politie, wel of geen aangifte te doen van het delict en de keuze om wel of geen hulp te zoeken.

Onderzoek naar specifieke overwegingen van slachtoffers in het besluit om wel of geen contact met politie en/of hulpverlening te zoeken, is nauwelijks beschikbaar. Wel tonen verschillende studies aan dat slachtoffers van seksueel geweld vaker aangifte doen en medische/formele hulp zoeken als de dader een vreemde is. Ook in het onderzoek van Regioplan gaven de geïnterviewde professionals aan dat het moeilijker is voor slachtoffers om aangifte te doen en hulp te zoeken wanneer de dader een intieme partner is.

De interviews met slachtoffers en professionals in dit onderzoek laten verder zien dat de inschatting van de haalbaarheid van de zaak (bewijs) een belangrijke factor is in het besluit van slachtoffers om geen aangifte te doen. Ook stellen professionals dat het strafproces vaak een grote belasting vormt voor slachtoffers, terwijl er geen garantie is dat het tot een vervolging en straf zal leiden. Zelfs wanneer de aangifte wel tot bestraffing leidt, vinden sommige slachtoffers de belasting van het strafproces alsnog te hoog in verhouding tot de zwaarte van de straf.

Door: Redactie Nationale Zorggids