De euthanasiepraktijk in Nederland heeft zich sinds de wetgeving in 2001 ontwikkeld tot een zeer zorgvuldig en transparant traject, zegt de NVVE. Van de gemiddeld 6.500 euthanasiezaken per jaar oordelen de Regionale Toetsingscommissies Euthanasie (RTE’s) in nog geen half procent dat niet aan alle zorgvuldigheidseisen is voldaan.

Interpretatie wilsverklaring 

In één zo’n zaak oordeelde de Hoge Raad dat de arts toch zorgvuldig handelde. Het draaide daarbij om de interpretatie van de wilsverklaring van een patiënte met vergevorderde dementie. De vrouw wilde euthanasie, maar kon die wens niet meer bevestigen. Het OM klaagde de verpleeghuisarts aan voor moord. De Hoge Raad vond echter dat zij terecht was afgegaan op de schriftelijke wilsverklaring. Dat leidde tot een aanpassing van de euthanasiecode, de richtlijn van de RTE’s. Artsen zouden een wilsverklaring mogen interpreteren, ook als die niet geheel ‘kraakhelder’ is.

Motie van wantrouwen

"Het OM vindt ten onrechte dat daarmee meer patiënten in aanmerking komen voor euthanasie dan wettelijk is toegestaan. De RTE’s bepalen immers niet vooraf aan wie euthanasie mag worden verleend, maar toetsen na afloop het handelen van een arts. Een onderzoek, ook al is het door een ‘onafhankelijke’ partij, naar wat de RTE’s hebben geoordeeld is dan ook één grote motie van wantrouwen aan het adres van deze commissies. Het OM beschadigt daarmee de zorgvuldige praktijk die in Nederland is opgebouwd. Door opnieuw met de aanklacht ‘moord’ te dreigen, maakt het OM artsen bovendien opnieuw onnodig kopschuw." De NVVE roept minister Grapperhaus van Justitie op, het verzoek van het OM ondubbelzinnig af te wijzen.

Door: Nationale Zorggids