De belangrijkste reden voor veranderingen in de uitgavengroei van ouderenzorg zijn wijzigingen in het overheidsbeleid. Dat stelt Pieter Bakx in zijn proefschrift 'Financiële prikkels in de ouderenzorg'. De vraag naar ouderenzorg verandert ook door de vergrijzing en veranderingen in de gezondheid van ouderen, maar de snelheid waarmee de uitgaven stijgen is dus deels een keuze. Bakx promoveert vandaag aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.
Ouderenzorg door professionals of anderen, thuis of in een instelling, helpt ouderen om met hun beperkingen te leven en hun zelfstandigheid zoveel mogelijk te behouden. Aangezien door de vergrijzing het aantal ouderen sterk toeneemt, stijgen naar verwachting ook de uitgaven aan ouderenzorg. Een groot deel van de ouderenzorg wordt publiek gefinancierd dus een sterke uitgavenstijging is een publiek probleem.
Bakx onderzocht in Duitsland, België, Zwitserland en Nederland hoe de financiering van ouderenzorg geregeld is. Voor Nederland bekeek hij dit over een periode van acht jaar. Hij toont aan dat de gebruikers keuzes maken op basis van de financiële gevolgen die dat voor hen heeft. Zo betaalt iemand in Duitsland altijd een vaste bijdrage en is die in Nederland inkomensafhankelijk. Dat leidt ertoe dat in Duitsland minder professionele zorg ingekocht wordt door lagere inkomensgroepen. In Nederland is dat verschil er niet op die manier.
Hoewel het aandeel ouderen met beperkingen de laatste decennia is gestegen, daalde in die periode het aantal ouderen dat in een verzorgings- of verpleeghuis woont. Ouderen met geen of weinig beperkingen verhuisden in 2008 minder snel naar een verpleeg- of verzorgingshuis dan in 2000. Dit omdat het aanbod van thuiszorg groter was en ze met behulp van die thuiszorg thuis konden blijven wonen.
© Nationale Zorggids
