Reorganisaties in de gehandicaptenzorg leiden ertoe dat bewoners van instellingen vaak gedwongen moeten verhuizen. Voor zowel de cliënten als hun naasten zijn deze verhuizingen vaak zeer ingrijpend. Ook blijken cliëntenraden vaak niet betrokken te worden bij de reorganisatie, zo meldt Boardroom Zorg.
Dat constateren Ieder(in), het Landelijk steunpunt medezeggenschap (LSR) en ouderorganisatie Kansplus op basis van een meldactie waaraan 130 mensen meededen. Daarvan meldden 52 mensen de sluiting van een locatie, afdeling of woning. In bijna alle gevallen moesten cliënten daarbij gedwongen verhuizen.
De gedwongen verhuizingen leiden bij cliënten en hun ouders tot veel paniek, zegt directeur Gert Rebergen van Ieder(in): “Er zijn meldingen over meervoudig gehandicapte cliënten die hun huis kwijtraken, de vertrouwde dagbesteding, hun vrijetijdsbesteding én hun sociale contacten. Hun ouders – vaak al op leeftijd – zijn in paniek. Wat moet er van hun kind terechtkomen na de verhuizing? Alles wat in de loop der tijd is opgebouwd, komt op losse schroeven te staan.”
Instellingen willen met de reorganisaties anticiperen op de hervorming van de langdurige zorg. De AWBZ verdwijnt en zorgtaken worden overgeheveld naar gemeenten. “Dat is geen excuus om de cliëntenraad te passeren, cliënten geen inspraak te geven en mensen dwingen te verhuizen,” zegt directeur Jasper Boele van LSR. “Het is allemaal faliekant in strijd met wat de overheid nastreeft: en participerende cliënt.”
In een derde van de gevallen uit de meldactie melden mensen ook een verminderd aanbod van de zorg en een daling van de kwaliteit. Een op de tien mensen meld bovendien dat de ambulante begeleiding dreigt te vervallen.
© Nationale Zorggids
