Wij in Nederland houden wel van prijsvragen, deelname aan een loterij of gewoon het klassieke zegeltjes sparen bij de supermarkt. Rond deze tijd van het jaar stromen mijn mailbox en twitteraccount weer vol met met oproepen voor het inzenden van een innovatief idee in de zorg. Het prijzengeld is niet mals: van €15.000 tot zelfs €75.000!

Het concept is overal gelijk: vind een probleem en kom met een idee om het op te lossen. Dan kun je denken aan het patiëntvriendelijker aanbieden van een behandeling, een uitvinding in de vorm van een product/hulpmiddel om het leven van iemand makkelijker te maken of persoonlijke zorg beter stroomlijnen door de ontwikkeling van slimme websites en/of e-Health applicaties. Je kunt het zo gek niet bedenken of creatief Nederland laat zijn talenten zien als het gaat om zorginnovaties.

And the winner is...

Zo werd ik een aantal jaren geleden als startende zorgondernemer ook uitgenodigd voor een pitchtraining, met als doel mee te dingen voor een zorginnovatie prijs. Mijn idee was de website www.mantelzorgvoorbeginners.nl. Het werd groots aangepakt. Met een aantal andere zorgondernemers kwamen we bijeen op een kantoor waar we een spoedcursus presenteren kregen aangeboden. Hoe kun je je pitch aan een grote groep investeerders ‘verkopen’?  Want daar draait het om: het goed kunnen verkopen van je idee. In de loop van de ochtend merkte ik een verschuiving in de sfeer en opzet. Niet het idee stond meer centraal. Wel het verdienmodel en wat je te bieden hebt aan de potentiële investeerder. De begroting voor Mantelzorg voor Beginners bleek te bescheiden. Ook moest ik ter plekke een groter belang gaan aanbieden voor een potentiële investeerder. Een vreemd soort onderbuikgevoel kwam bij me naar boven. Deze werkwijze past niet bij mij en mijn doel als zorgondernemer. Tijdens een korte pauze bleek dat andere startende ondernemers daar ook last van hadden. Met een aantal besloten we toen om ons terug te trekken. Iets waar ik geen spijt van heb.

Mantelzorgcompliment als ‘prijs’

De afgelopen weken kreeg ik veel vragen over het mantelzorgcompliment, jaarlijks uitgedeeld door gemeenten. Dit zette mij aan het denken. Waarom bestaat er in Nederland geen prijsuitreiking voor de informele zorgers in Nederland?  Elke dag zijn immers een grote groep mensen creatief bezig om zorg, werk en vrije tijd goed te verdelen. Deze mensen  hebben handige trucjes ontwikkeld om bijvoorbeeld iemand te wassen en aan te kleden. Omgekeerd is er ook de groep mensen die zelf zorg nodig hebben en daarbij zelf met creatieve oplossingen komen. Bijvoorbeeld zelf op een goedkope wijze een keukenaanpassing maken zonder ingewikkelde WMO aanvragen. Eigen regie begint niet bij de gemeente of een zorgverzekeraar. Het begint bij jezelf als mens: waar loop ik tegenaan en hoe kan ik het oplossen? Burgerinitiatieven zoals Mantelzorgelijk.nl en Wijmantelzorgers.nl maken het mogelijk dat ervaringen worden gedeeld. Het valt me op dat de gedeelde ervaring zich veelal richt op persoonlijke ervaringen, weerstand die men beleeft, het omgaan met bureaucratie en hoe men de communicatie kan verbeteren tussen de informele zorger en de professional. Graag zou ik daaraan willen toevoegen: deel met elkaar de kleine praktische oplossingen. “Mieke heeft voor haar vader (Parkinson patiënt) een stoel op de gang gezet. Het was te lang om in 1 keer  van de woonkamer naar de traplift te lopen”.
 
Beste informele zorgers van Nederland!
Deel je kleine, praktische ideeën met elkaar. Het verdient wellicht geen grote geldprijs. Maar jouw oplossing kan de dagelijkse (bewegings-) vrijheid van iemand anders weer verbeteren. En dat is goud waard.