Nibud bekijkt jaarlijks de bestedingsruimte van de verschillende huishoudtypen en inkomensniveaus. Daarbij kijkt het onder andere naar de zogenoemde ‘armoedegevallen’, huishoudens waarbij door ziekte of een handicap het hoge inkomen wegvalt door het ontbreken van uitkeringen en toeslagen. Het verschilt per gemeente hoeveel iemand voor ziektekosten wordt gecompenseerd. Ook wordt het inkomen daarbij onder de loep genomen. Dit alles samengenomen maakt dat Nederlanders net boven het minimum met zware zorgkosten er sinds 2014 op achteruit zijn gegaan.

De reden voor achteruitgang heeft onder ander te maken met de afschaffing van de tegemoetkoming in het eigen risico (CER) en de Wtcg-vergoeding voor chronisch zieken en gehandicapten. In 2015 werd de ondersteuning overgeheveld naar gemeenten. Omdat gemeenten de vrijheid hebben om hun eigen beleid te bepalen, zijn er verschillen ontstaan. Bijstandsgezinnen met kinderen bijvoorbeeld zijn er beduidend op achteruit gegaan. “Zij krijgen weliswaar veel ondersteuning van de gemeente, ook bijvoorbeeld voor sociale participatie. Maar zij hebben al grote moeite om alle noodzakelijke uitgaven te betalen. Door de extra zorgkosten wordt dat nog problematischer. Zij duiken fors de min in, en dat gaat steeds dieper”, zegt Nibud-onderzoeker Marcel Warnaar.

Een andere groep die problemen heeft met rondkomen is de groep mensen met een inkomen net boven bijstandsniveau tot modaal. Deze groep komt niet meer in aanmerking voor gemeentelijke inkomensondersteuning, maar kampt wel met hoge zorgkosten. Vroeger kwamen deze inwoners nog in aanmerking voor wtcg-vergoedingen of konden ondersteuning krijgen via belastingaftrek. Alleen de laagste inkomensgroepen krijgen van gemeenten nog ondersteuning voor chronisch zieken en gehandicapten. 

Door: Redactie Nationale Zorggids