Een casemanager dementie is er om ondersteuning te bieden bij bijvoorbeeld aanvragen van dagbesteding en om begeleiding te bieden als een cliënt contact zoekt met zorgaanbieders, instanties en gemeentes. De managers hebben een speciale post-HBO opleiding gevolgd om het werk te kunnen uitvoeren. Mantelzorgers zijn beter in staat hun taken uit te voeren als ze ondersteund worden door casemanagement. Echter wordt het aanbod van casemanagers sinds 2014 steeds kleiner.

Sinds 1 januari 2015 valt deze vorm van begeleiding onder de zorgverzekeringswet, en wel onder de wijkverpleging. Het is daarmee een verzekerd recht. Iedereen met de diagnose dementie kan een beroep doen op deze gespecialiseerde functionaris vanuit de basisverzekering. Deze functionarissen zijn veelal wijkverpleegkundigen. Maar casemanagement dementie dreigt nu binnen de wijkverpleging verloren te gaan. 

Ondanks dat Van Rijn het probleem erkent, heeft hij de motie van het CDA waarin staat dat dementiezorg apart moet worden ingekocht, nog niet aangenomen. De problemen lijken ondertussen alleen maar erger te worden. Van Rijn ziet dat het niet goed gaat en wil daarom zo snel mogelijk met alle betrokken partijen om de  tafel om een oplossing te vinden. “Er is een discussie over de vraag: moet er een aparte casemanager zijn of doet de wijkverpleegkundige dat. Weet u, het maakt mij niet zoveel uit. Dit moet in de praktijk gewoon goed geregeld zijn”, zegt van Rijn in Nieuwsuur. Kijkend naar een oplossing ziet hij een grotere rol weggelegd voor de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa), waarin zij meer toezicht houden over de zorg voor mensen met dementie.

Zorgverzekeraars geven in Nieuwsuur aan dat patiënten recht hebben op dementiezorg. Zorgverleners moeten de 'Zorgstandaard dementie' volgen. Zodra er een wachtlijst ontstaat, dient de organisatie hiervan een melding te maken. Vervolgens kan er naar een oplossing gezocht worden. 

©Nationale Zorggids