Om te kunnen bepalen of een zaak binnen de definitie van kindermishandeling valt en als zodanig geregistreerd zou moeten worden, moet niet alleen bekend zijn of het slachtoffer minderjarig is, maar ook wat de relatie van het slachtoffer tot de pleger is. Dit laatste ontbreekt in de bestaande documenten. Het is daardoor onduidelijk of de verdachte/dader wel altijd een ouder of een andere persoon betreft waartoe het slachtoffer in een relatie van afhankelijkheid of onvrijheid staat. Dit is echter een belangrijk criterium uit de wettelijke definitie van kindermishandeling.

Ook is onduidelijk hoe de wél aangetroffen gegevens over kindermishandelingszaken zich tot elkaar verhouden. Waar de ene bron rapporteert over het aantal slachtoffers, rapporteert de andere bron over het aantal verdachten en weer andere bronnen over het aantal strafzaken en/of incidenten. Bovendien ontbreekt een deel van de informatie over de afhandeling van zaken.

Het ministerie van Veiligheid en Justitie wil het aantal kindermishandelingszaken in de justitieketen in de toekomst kunnen monitoren en volgen. Dat was ook de reden om het WODC te vragen de huidige kennis over het aantal geregistreerde kindermishandelingszaken in de justitieketen in beeld te brengen op basis van bestaande (onderzoek)rapporten. Het gaat hierbij expliciet om registraties; niet om schattingen van de totale omvang van het fenomeen kindermishandeling in Nederland. Het betreft aantallen vanaf het jaar 2012.

Onder de justitieketen worden in dit verband de volgende organisaties verstaan: politie, Openbaar Ministerie (OM), rechtspraak, Raad voor de Kinderbescherming, reclassering en gecertificeerde instellingen.

Door: Redactie Nationale Zorggids